این تکنولوژی ممکن است رقیب فناوری یافت شده در یک کهکشان بسیار دورنباشد ، اما همه باید از جایی شروع کنند. محققان در Sussex دستگاهی ساخته اند که اشیاء متحرک سه بعدی ای را نمایش می دهد که می توانند با بینندگان گفتگو و تعامل کنند.
دموی این نمایشگر، یک پروانه که بالهای خود را می پیچد، شمارش معکوس با شماره هایی که در هوا آویزان هستند، و یک سیاره چرخان چند رنگی زمین را نشان می دهد. فراتر از علائم و انیمیشن های دیجیتال تعاملی ، دانشمندان می خواهند از آن برای تجسم و حتی احساس داده استفاده کنند.
در حالی که تصاویر مشابه هستند ، این دستگاه یک پروژکتور هولوگرافی نیست. در واقع، از یک میدان سه بعدی از امواج فراصوت برای جابجایی یک گوی کوچک پلی استیرن استفاده کرده و آن را با سرعت بالا میپرخاند تا مسیر اشکال را در هوا دنبال کند.
هولوگرام شاهزاده لیا از جنگ ستارگان
این گوی ۲ میلی متر با سرعت بسیار نزدیک به ۷۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می کند و شکل را در کمتر از یک دهم ثانیه ردیابی می کند. با چنین سرعتی ، مغز گوی متحرک را نمی بیند ، فقط شکل تکمیل شده آن را ایجاد می کند. رنگ ها توسط LED هایی که در صفحه نمایش تعبیه شده اند بر روی مهره می افتد.
از آنجا که تصاویر در فضای سه بعدی ایجاد می شوند ، از هر زاویه ای قابل مشاهده هستند. و با کنترل دقیق میدان اولتراسونیک ، دانشمندان می توانند اشیاء را به زبان بیاورند، یا جلوه های صوتی و موسیقی را به تصاویر متحرک اضافه کنند. دستکاری بیشتر در میدان صدا باعث می شود تا کاربران بتوانند با اشیاء ارتباط برقرار کنند و حتی آنها را در دست خود احساس کنند.
سراریم سابرامانیان ، محقق این تیم ، اظهار داشت که علاوه بر علائم دیجیتال ، از این نمایشگر می تواند برای اشکال جدید سرگرمی بصری استفاده شود. “بگذارید بگوییم که شما می خواهید یک تجربه هری پاتر ایجاد کنید. شما می توانید دست خود را بیرون بکشید تا چوب جادو شود و با حرکت دادن دست خود د، می توانید یک توپ درخشان را در کف دست خود ببینید و همچنین صدا نیز می تواند از آن بیرون بیاید. “
ریوجی هیرایاما ، که به ساخت نمایشگر کمک کرده است ، اظهار داشت که ساخت چنین دستگاهی یک رویای طولانی مدت بوده است. اما او “نمایش تله چند منظوره آکوستیک” را گامی به سوی سیستمهای پیشرفته تر می داند. وی گفت: “من معتقدم که در آینده چنین نمایش هایی به ما این امکان را می دهند که با خانواده و دوستان خود از نزدیک ارتباط برقرار کنیم، و می توان آنها را دید، لمس کرد و شنید.”
تصاویر بین دو صفحه افقی ایجاد می شوند که با مبدل های اولتراسونیک کوچک مجهز شده اند. اینها یک فضای صوتی غیر قابل شنیدن سه بعدی ایجاد می کنند که حاوی یک جبهه هوا با فشار کم است که مهره پلی استایرن را به دام می اندازد. با حرکت دادن جبهه هوا، گوی در فضا حرکت می کند.
کره زمین با فناوری نمایشگر التراسونیک
ابتدایی ترین نسخه این نمایشگر، انیمیشن های رنگی سه بعدی ایجاد می کند ، اما دانشمندان در مقاله ای در مجله Nature ، چگونگی بهبود صفحه نمایش را برای تولید صداها و پاسخ های لمسی برای افرادی که به سراغ تصویر می روند، شرح می دهند.
گفتار و صداهای دیگر، مانند موسیقی همراه ، با ارتعاش دادن گوی پلی استایرن در حین حرکت به آن افزوده می شود. می توان لرزش ها را برای تولید امواج صوتی در کل دامنه شنوایی انسان تنظیم کرد، به عنوان مثال صدایی واضح ایجاد کرد. با یک ترفند دیگر می توان صفحه نمایش را با تغییراتی در اولتراسونیک برای ایجاد یک “دکمه” مجازی در هوای میانه لمس شود آماده کرد.
نمونه اولیه از یک گوی منفرد استفاده می کند و می تواند تصاویر را درون یک مکعب با ابعاد ۱۰ سانتی متر در هوا ایجاد کند. اما نمایشگرهای آینده می توانند از مبدل های قدرتمندتر برای ساخت انیمیشن های بزرگتر استفاده کنند و چندین مهره را بطور همزمان بکار گیرند. سابرامانیان اظهار داشت که “از نرم افزارهای رایانه ای موجود می توان برای اطمینان از عدم برخورد گوی های ریز با یکدیگر استفاده کرد ، اگرچه انجام نحوه نورپردازی چند مهره در هوا می تواند مشکل دیگری باشد.
ایوان فریمن در دانشگاه گلاسگو گفت این فناوری پتانسیل نمایش در آینده را نشان می دهد. وی گفت: “با استفاده از این فناوری ، می توانید تصاویر دیجیتالی را که در صفحه نمایش داده می شود ، پیدا کرده و احساس کنید.”
“نکته جالب در مورد محتوای لمسی این است که با استفاده از امواج فراصوت ایجاد شده است. بر خلاف ویبره های ساده ای که اکثر مردم از طریق تلفن های هوشمند یا کنسول های بازی با آنها آشنا هستند ، امواج فراصوت از طریق هوا حرکت می کنند تا الگوهای دقیقی را در برابر دستان شما ایجاد کنند. این قضیه اجازه می دهد تا تجربیات چندرسانه ای در جایی که اشیاء را احساس می کنید به اندازه اشیایی که در صفحه مشاهده می کنید غنی و پویا باشند.
جولی ویلیامسون ، همچنین در گلاسکو ، گفت که نمایشگرهای شناور اولین قدم به سمت نمایشگرهای سه بعدی واقعا تعاملی هستند. من آینده ای را تصور می کنم که نمایشگرهای سه بعدی بتوانند تجربیاتی را ایجاد کنند که از اشیا واقعی غیرقابل تشخیص باشند.